ქართული დამწერლობა მსოფლიოს კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლია. ქართულ ასოებს ბგერების გაჟღერების გარდა კიდევ უფრო შორს მიმავალი, იდუმალებით მოცული და სიმბოლოებით გადმოცემული მინიშნებების დატვირთვაც აქვს. იოანე ზოსიმეს ,,ქებაი და დიდებაი ქართულისა ენისაი'' სწორედ ამ იდუმალი მინიშნებების შესახებ მოგვითხრობს.

ქართული დამწერლობის საკუთარი აღქმა აქვს აფხაზეთიდან დევნილ კალიგრფას ლეილა ბაღბაიას, ის უკვე 25 წელია ქართული ასოებს ხელოვნების ნიმუშებად აცოცხლებს. სახარება, ისტორია, ვეფხისტყაოსანი, თუმცა აფხაზეთიდან დევნილი ხელოვანის მთავარი შთაგონების წყაროდ და თემად მაინც აფხაზეთი რჩება.

,,კალიგრაფია ჩემი გატაცებაა, იგი სამშობლოსათვის მოწყვეტილისთვის უფრო მეტია, ვიდრე ჩვეულებრივი გატაცება, ისტორია ცოცხლდება, უძველესი ხელნაწერები ეპოქას შიფრავენ, ბიჭვინთისა და მოქვის სახარება იმის დასტურია, რომ ეს ტერიტორია ოდითგანვე წარმოადგენდა ქართული სახელმწიფოებრიობის ნაწილს. გატაცების სამყაროში, კალიგრაფიაში თავი ხელახლა აღმოვაჩინე, უაფხაზოდ ცხოვრებაში გარკვეულ ძალას მაძლევს. როდესაც ქათული ანბანის მოსახატად ფანქარს ვიღებ ხელში, ჩემს აფხაზეთში ვბუნდები და იმედი მაქვს, რომ მალე დადგება, ის ნანატრი დრო, როდესაც ქართველები და აფხაზები ერთად ვიცხოვრებთ ჩვენს ისტორიულ მიწა-წყალზე'' - ამბობს აფხაზეთის სულიერების ცენტრის მთავარი სპეციალისტი და მშობლიური მიწიდან დევნილი ყველა ნივთზე ამოტვიფრულ ქართულ ასოებს აფხაზეთს სიყვარულს უძღვნის.

ნივთები კი მის მოკრძალებულ სახელოსნოში, რომელიც ამვდროულად მისი საცხოვრებელი ბინაცაა, ბევრია - ქართულ ასოებს ხატვს პერმანენტებზე, ტყავის ნაჭრებზე, თეფშებსა თუ ქვებზე, ხის ნაფოტებზეც და მომავალ თაობებს ქართული ასოებით გადმოცემულ ისტორიას უტოვებს.

ქალბატონ ლეილას ,,საქართველოს ეროვნული ლატარიის'' წარმომადგენლები ესტუმრნენ და ხელოვანს მისი საქმიანობისთვის აუცილებელი მასალა გადასცეს. ,,მიგვაჩნია, რომ ქალბატონი ლეილა ეროვნულ საქმეს აკეთებს, ასეთ ადამიანებს კი თანადგომა და დახმარება სჭირდებათ'' - აცხადებენ ,,საქართველოს ეროვნულ ლატარიაში''

კომპანია მადლობას უხდის საკუთარ მომხარებელებს, რადაგან ლატარიის ბილეთებიდან შემოსული თანხის ნაწილი, სწორედ სოციალურ პროექტებს ხმარდება.