„მე ეგეთი მახსოვს: წითური თმით, მოვარდისფრო, ჭორფლიანი ლოყებით... საკუთარ სილამაზეს ემსხვერპლა“

ია ადეიშვილი სოცქსელში კესარია აბრამიძის ბავშვობის ფოტოს აქვეყნებს და წერს:

მე ეგეთი მახსოვს: წითური თმით, მოვარდისფრო, ჭორფლიანი ლოყებით, მარწყვივით ტუჩებით, ნათელი თვალ - წარბით. სხვათა შორის, "ასაწყობი" არაფერი სჭირდა! თითქოს მორიდებული ბავშვი, მაგრამ შეუპოვრად მებრძოლი. ყოველთვის მაოცებდა მისი მიზანდასახულობა და შრომისმოყვარეობა. რთული იყო იმ გარემოში გადარჩენა. კესომ მაინც შეძლო. ჯერ კიდევ პატარა ასაკში ე.წ. "სილამაზის სალონი" გახსნა ჩვენს უბანში.
ტანია ბებიას მისაღები ოთახის კარი ქუჩაზე გადიოდა. ჰოდა, საქმისთვის შესაფერისი გარემო იყო. იქ დაბინავდა.
თუმცა, გამვლელ - გამომვლელი მისი განსხვავებული მშვენიერების სანახავად უფრო სტუმრობდა. საქებარ სიტყვებს ბავშვობიდან ხშირად ისმენდა ხოლმე უფროსებისგან, რომ თურმე, "გოგოსავით ლამაზია". ვფიქრობ, პირველი შთაგონება ყოფილიყო ქალი ღრმა ბავშვობაში მიიღო. ზოგადად, ტრამვირებული ბავშვობა ქვეცნობიერში წარუშლელ კვალს ტოვებს. მერე, წარმოუდგენელი "მეტამორფოზა" განიცადა, თითქოს სხვა სხეულში რეინკარნირდა.
და ბოლოს, საკუთარ სილამაზეს ემსხვერპლა. მისი ცხოვრების მთავარი ოცნება აიხდინა და მიღწეულით დიდხანს სიამოვნება ვეღარ მოასწრო. სიყვარული შეეძლო. სიკეთეს ასხივებდა.
იმ ფანატიკოსების საყურადღებოდ, ვინც "ღვთის შიშით" მოყვასს განიკითხავს - უფალი სიყვარული, მიმღებლობა და მიმტევებლობაა, ფარისევლებო!
ჰომოფობია კლავს! 

ვუსამძიმრებ ოჯახს და მეგობრებს.